بسم الله الرحمن الرحیم
گاهی از خودم می پرسم بد ترین آدم دنیا کیست؟
راستی بدترین آدم دنیا کیست؟
جواب من همیشه یک چیز بوده :خودم !
خدایا چرا من این قدر بدم ؟ بیچاره خدا ! آخه مرد مومن چه دخلی به خدا داره که تو آدم بشو نیستی؟؟ خدا که تورو آدم آفرید .
خوب چه کنم ؟ از خودم به کی فرار کنم؟ به غیر از خدا ؟؟
خدایا چرا من این همه بدم ؟
خدیا چرا به بنده ی به این بدی این قدر نظر داری ؟
راست گفته بودی که:(رابطه ی من با بنده ام آنگونه است که تو گویی همین یک بنده را دارم و بنده ام با من آن گونه است که گویی هزار خدا دارد!)
خدایا به هزار خدا که نبوده دل بستم و از تو که تنها تو بودی غافل شدم
خدایا مرا ببخش !
.
.
.
استادی داشتم که از جلسه ی آیت الله بهاء الدینی (رحمه الله)نقل می کرد که به شاگردانش می گفت : پایش بیفتد شما همه مثل صدام هستید!!
.
.
.
خدایا بی معرفت تر از آنم که با تو آنگونه سخن بگویم که شایسته ی تنها خدا بودن توست ،امابگذار با تو آنگونه سخن بگویم که گویی تنها بنده ی تو ام .
خدایا این بنده ی تنها را رها نکن که اگر رهایم کنی و نبخشی و دستم رانگیری ، صدام که سهل است ،روی صدام را سفید خواهم کرد .
خدایا حیف نیست این تک بنده ی ناز پرورده بشود صدام؟؟؟
